Powrót
Ani w koszyku, ani na stole wielkanocnym nie może zabraknąć baranka, który uosabia obecność Chrystusa. Zwyczaj ten wprowadził w XVI wieku papież Urban V, by baranek przypominał biesiadującym wiernym o istocie świąt wielkanocnych – Zmartwychwstaniu.
Baranek wielkanocny przedstawiany jest w pozycji stojącej lub leżącej, z czerwoną chorągiewką ze złotym krzyżem.
Był wykonywany z wosku, masła, ciasta, marcepanu, a na królewskich i wielkopańskich dworach także ze złota, srebra, drogich kamieni lub najszlachetniejszej porcelany. W XIX stuleciu pojawiły się malowane baranki z gipsu, parafiny i gliny oraz z dmuchanego szkła. Wszelkiego rodzaju figurki sprzedawano na przedświątecznych targach i jarmarkach, w cukierniach i piekarniach. Nakrywając stół do wielkanocnego śniadania, stawiano baranka na talerzu wśród zielonej rzeżuchy lub owsa.
W dniu 22 marca uczniowie kl. IIc uczestniczyli w warsztatach rękodzieła ludowego i pod okiem wychowawcy tworzyli baranki z pachnącego sianka, lnu i patyków. Całość przyozdabiali zielonymi gałązkami bukszpanu.
Renata Foryś