Powierzchnia: 45 339 km² 

Ludność: 1 313 271

Najwyższy szczyt: Emumägi(166 m n.p.m.)

Najdłuższa rzeka: Võhandu(162 km)

Stolica: Tallinn

Język urzędowy: estoński

Data wstąpienia do UE: 1 maja 2004

 

GEOGRAFIA: W skład Estonii wchodzi ponad 1500 wysp i wysepek w Zatoce Ryskiej (największe Sarema i Hiuma) o łącznej powierzchni 4,2 tys. km² (9,2% powierzchni kraju). Zachodnie wybrzeże silnie rozczłonkowane, niskie, północne – wysokie i strome. Większość obszaru stanowią tereny nizinne (średnia wysokość 50 m) z najwyższym wzniesieniem Suur Munamägi, sięgającym 318 m n.p.m. Rzeźba polodowcowa (moreny, drumliny, ozy, jeziora). W północno-wschodniej części wysoczyzna Pandivere (wys. do 166 m), na południu i południowym wschodzie wzniesienia Sakala, Otepää i Haanja (do 318 m). Klimat umiarkowany, przejściowy między morskim i kontynentalnym. Średnia temperatura w najchłodniejszym miesiącu (w lutym) wynosi od –7 °C na wschodzie, do –3 °C na zachodnich wyspach, w lipcu 16-17 °C. Suma roczna opadów 500–700 mm, maksimum od lipca do września.Główne rzeki: Narwa, Ema, Parnawa; ponad 1000 jezior (ok. 5% powierzchni kraju), największe Pejpus (graniczne z Rosją). Estonia leży w strefie lasów mieszanych. Na ubogich glebach piaszczystych rosną bory sosnowe (z sosną zwyczajną), na glebach bardziej żyznych lasy świerkowe (ze świerkiem pospolitym). Lasy zajmują ok. 38,5% powierzchni kraju, torfowiska (przeważnie wysokie) i tereny podmokłe – 20%. Na wschód od Tallinna (na wybrzeżu Zatoki Fińskiej) Park Narodowy Lahemaa. Zgodnie z ostatnimi badaniami powierzchnia Estonii wzrosła o 112 km².

Estonia jest podzielona na 15 prowincji. Prowincje z kolei dzielą się w sumie na 227 gmin dwóch rodzajów: 33 miejskie i 194 wiejskie.

Estonia jest krajem przemysłowo-rolniczym. Do 1991 wchodziła w skład nadbałtyckiego regionu ekonomicznego ZSRR, silnie uzależniona od importu surowców i paliw. Obecnie jest dynamicznie rozwijającym się krajem (średniorocznie 9-12%), gospodarka oparta o usługi (69%). Przemysł to 28% PKB, a rolnictwo zaledwie 4%.

Duża komputeryzacja państwa. Znaczne pozyskanie torfu. Silnie rozwinięty przemysł maszynowy, elektroniczny, drzewny i meblarski, chemiczny i spożywczy. Głównym ośrodkiem jest stolica Tallinn.

 

TURYSTYKA: W Estonii odnajdziemy oczywiście nie dziesięć, a dziesiątki i setki wspaniałych atrakcji turystycznych. Warto jednak w kilku słowach wspomnieć o tych najjaśniej błyszczących, ale też najpopularniejszych wśród turystów.

1.Tallinn,stolica Estonii przyciąga turystów przede wszystkim piękną, wpisaną na listę światowego dziedzictwa UNESCO, starówką. Wzdłuż plątaniny ulic stoją kamienice, które pamiętają jeszcze czasy średniowieczne, kiedy miasto należało do Ligi Hanzeatyckiej i było ważnym ośrodkiem handlowym.

2. Tartu jest drugim największym miastem kraju. Miejscowość nazywana jest sercem Estonii. Dlaczego? To tu rodziła się estońska tożsamość, niedaleko stąd wyświęcona została flaga, z tym miejscem związani byli najważniejsi działacze okresu estońskiego przebudzenia narodowego.
3. Lahemaa to piękny park narodowy położony na północy Estonii. Ciekawostką jest, że nawet sowieci docenili walory tego miejsca i otworzyli tutaj pierwszy park narodowy kraju (w 1973 roku). To co tu najcenniejsze to bagna, wspaniałe zatoki z dawnymi rybackimi wsiami i poniemieckie dwory.
4. Pärnu znane jest przede wszystkim z długiej, piaszczystej plaży i ciepłej wody opływającej wybrzeże w tym miejscu. W mieście zachwyca również niewielka, aczkolwiek bardzo malownicza starówka oraz dzielnica willowa z licznymi perłami architektonicznymi.
5. Saaremaa, to największa spośród 1,5 tys. estońskich wysp. Jej symbolem jest wiatrak. Saaremaa była niegdyś gęsto nimi zastawiona, dziś możemy podziwiać je na przykład w Angla.
6. Võru i Suur Munamägi. Choć Estonia nie ma gór, sporty zimowe biją tu rekordy popularności. Drugim po Otepää ośrodkiem narciarskim w kraju jest Wyżyna Haanja. Znajduje się tutaj również najwyższe wzniesienie kraju i wszystkich trzech republik nadbałtyckich – Suur Munamägi o wysokości bezwzględnej 318 metrów.

KULTURA I SZTUKA:

Vanilla Ninja-estoński girls band wykonujący muzykę z pogranicza popu i rocka.

Gerli Padar- estońska piosenkarka grająca muzykę pop, reprezentantka Estonii podczas 52. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2007 roku.

Mati Unt (ur. 1 stycznia 1944, zm. 22 sierpnia 2005 w Tallinnie) – estoński pisarz i reżyser teatralny, chętnie wykorzystujący w swej twórczości elementy poetyki postmodernistycznej.

Tiit Aleksejev (ur. 1968) – estoński prozaik i dramaturg. Laureat Europejskiej Nagrody Literackiej.

Johannes Vares (pseudonim literacki Barbarus, ur. 12 stycznia 1890, Heimtali, zm. 29 listopada 1946, Tallinn) – estoński lekarz, poeta i polityk, prezydent i premier Estonii w 1940, przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Estońskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej 1940-1946.

Ants Laikmaa (ur. 5 maja 1866 w Araste, zm. 1942 w Kadarpiku) – estoński malarz, publicysta i teoretyk sztuki.

CIEKAWOSTKI:

• Estonia jest jednym z najmniej zaludnionych krajów w Europie. Gęstość zaludnienia wynosi 28,4 osób/km2.
• Kraj ten zamieszkuje około 4 000 Polaków.
• Kihnu- estońska wyspa, która przez wieki izolacji, Mieszkańcy estońskiej wyspy Kihnu, przez wieki izolacji, wykształcili swój własny system społeczny, w którym kobiety są naturalnymi liderami.
• Jaanipäev (pol. Dzień św. Jana) to estoński odpowiednik polskiej Nocy Świętojańskiej. Jest jednym z najistotniejszych świąt obchodzonych w regionie od czasów starożytnych. Zazwyczaj w noc poprzedzającą – z 23 na 24 czerwca nie zapada zmrok – ludzie wykorzystują więc tę okazję do wspólnej zabawy przy wielkich ogniskach.
• Kilka wieków temu (według legend około 590 lat) niewielka apteka w stolicy Estonii wyprodukowała lek “na poziom cukru we krwi oraz złamane serce” o charakterystycznym, migdałowym smaku.
• Święto światła. Listopad i grudzień są miesiącami, podczas których Słońce nieco rzadziej oświetla nadbałtyckie regiony. Estończycy wykorzystują ten moment, by bawić się elektrycznością, żarówkami i neonami.
• Estończycy mają swój sport, który nazywa się kiiking i jest ekstremalną wersją bujania się na huśtawce.

autor: Anna Grądalska