Finlandia

Powierzchnia: 338 145 km²

Ludność: 5 486 125

Najwyższy szczyt: Haltiatunturi – 1328 m n.p.m.

Najdłuższa rzeka: Kemijoki – 550 km

Stolica: Helsinki

Język urzędowy: fiński, szwedzki

Data wstąpienia do Unii Europejskiej: 1 stycznia 1995

GEOGRAFIA:

Położenie

Finlandia leży w północnej Europie. Na północy graniczy ze Szwecją
i Norwegią, a na wschodzie z Rosją. Od Estonii oddzielona jest Zatoką Fińską.

Ukształtowanie terenu

Finlandia jest krajem nizinnym. Największy wpływ na ukształtowanie powierzchni Finlandii miały lodowce. Dowodami na obecność lodowców stanowią tysiące jezior, które dzięki nim powstały. Podstawę Finlandii niemal
w całości tworzą krystaliczne skały tarczy bałtyckiej, na którą składają się gnejsy, granity i łupki. W północno-zachodnim krańcu kraju znajduje się fragment Gór Skandynawskich, gdzie znajduje się najwyższy szczyt kraju – Haltiatunturi.

Podział administracyjny

Od 1 stycznia 2010 Finlandia jest podzielona na 20 regionów, regiony są podzielone na 72 podregiony, podregiony są podzielone na 342 gminy. Dawny podział na 6 prowincji stracił swe znaczenie 1 stycznia 2010 r.

Gospodarka

Do XX wieku Finlandia była krajem zacofanym. Po II wojnie światowej gospodarka kraju była silnie związana z gospodarką Związku Radzieckiego.
Z drugiej strony jednak Finlandia dzięki temu, a także dzięki sąsiedztwu Szwecji i Norwegii, stała się państwem socjalnym z prywatną własnością, ale wysokimi podatkami. Podatki stanowią 45% PKB i jest to poziom najwyższy na świecie po krajach nordyckich.

Najbardziej znaną fińską firmą jest Nokia, która jeszcze do 2008 roku posiadała 35% światowego rynku telefonii komórkowej . Fińskie, nominalne PKB per capita w 2005 wynosiło 40 197 dolarów, dając Finlandii 12. miejsce na świecie, a PKB per capita zmierzone parytetem siły nabywczej 34 tys. 819 dolarów, dając jej także 12. miejsce na świecie. Eksport wynosił nieco ponad 80 mld dolarów. Wskaźnik Giniego, czyli poziom rozpiętości w dochodach, wynosi 26,9 i jest jednym z najniższych na świecie.

Wydobywa się rudy miedzi, cynku, żelaza, chromu i niklu. Podstawowe gałęzie przemysłu, to przemysł:

drzewnyi celulozowo-papierniczy
metalowy
maszynowy
hutnictwożelaza i metali nieżelaznych.

Rolnictwo to przede wszystkim hodowla bydła typu mlecznego, a na północy reniferów oraz leśnictwo.

Religia

Od 1923 roku fińska konstytucja gwarantuje wolność religijną. Fiński Kościół Ewangelicko-Luterański i fińska Cerkiew prawosławna mają status kościołów narodowych

TURYSTYKA:

Miejsca warte odwiedzenia ;

W czasie wycieczki z pewnością nie można pominąć stolicy państwa.Helsinki, pięknie położone nadZatoką Fińską, mają swój niepowtarzalny charakter. Do najważniejszych zabytków tego miasta zaliczyć można Pałac Prezydencki oraz Wielką Cerkiew Świętego Mikołaja. Warto też zwiedzić Sobór Uspieński, będący jednym
z ciekawszych przykładów stylu rosyjsko – bizantyjskiego w tutejszej architekturze.
Finlandia to jednak nie tylko Helsinki, ale i liczne atrakcje porozrzucane po terenie całego kraju. Na miłośników architektury obronnej czeka tu potężna, nadbałtycka twierdzaSuomenlinna. To jedna z największych
w Europie budowli obronnych, które wzniesiono nad morskimi brzegami.
Wielką atrakcją tego kraju jest również Święty Mikołaj oraz związana
z nimLaponia. Ta kraina kusi nie tylko znanym bohaterem, ale
i wyjątkowy, podbiegunowym klimatem.
Aland– archipelag, na którym mówią po szwedzki a należy do Finlandii. Wyspa ma unikalną historię, nieskazitelną przyrodę.
Hameenlinna– zamek z połowy XIII, położony na długim wąskim jeziorze Vanajavesi.
Zorze polarne – najlepszy okres na zobaczenie zorzy polarnej to miesiące od września do marca, a miejscem – Laponia, choć w mniej odległej Finlandii również spotkać to niesamowite zjawisko.
Park Narodowy Lemmenjoki.
Ponadto miasta takie jakTampere, Turku, Lahti (słynny kompleks sportów zimowych, tutaj Adam Małysz zdobywał swoje pierwsze Mistrzostwo Świata w skokach narciarskich) mogą być interesujące.

KULTURA I SZTUKA:

Fińscy laureaci Nagrody Nobla:

Frans Eemil Sillanpää (16 września1888 wHämeenkyrö,
zm. 3 czerwca 1964 w Helsinkach) – jeden z najwybitniejszych powieściopisarzy i nowelistów fińskich XX wieku^[1], przedstawiciel ruchu modernistycznego w literaturze.
Artturi Ilmari Virtanen(15 stycznia 1895 w Helsinkach,
zm.11 listopada 1973 tamże) – fiński profesor biochemii uniwersytetu w Helsinkach (od roku 1931).
Ragnar Arthur Granit(ur.30 października 1900w Riihimäkie,
12 marca 1991 w Sztokholmie) – szwedofiński neurofizjolog
i filozof, laureat Nagrody Nobla z roku 1967 w dziedzinie fizjologii
i medycyny.
Martti Oiva Kalevi Ahtisaari(ur.23 czerwca1937 w Viipuri) – fiński polityk, dyplomata ONZ, w latach 1994–2000 prezydent Finlandii.

Fiński epos narodowy:

Kalevala

Najpopularniejszy utwór dziecięcy:

Muminkiautorstwa Tove Jansson

CIEKAWOSTKI:

Najważniejszy element fińskiej kultury to niewątpliwie sauna i każdy kto chce zasmakować prawdziwej Finlandii powinien choć raz (w tygodniu) trochę się spocić. Najlepiej w takiej prawdziwej saunie, z piecem, w którym pali się drewnem, z brzozowymi gałązkami do okładania ciała, a jezioro, w którym można się ochłodzić jest tuż pod drzwiami. Prawie każdy Fin ma taką saunę, tuż obok tradycyjnego małego domku w lesie (mökki). Oprócz tego, w większości domów w mieście, a nawet mieszkan w bloku, jest sauna – mała, elektryczna, do której Fin chodzi przynajmniej raz w tygodniu – w sobotę. Zimne piwko
i tradycyjna makkara dopełniają saunowy obrazek. Sauna to nie tylko fizyczne, ale także duchowe oczyszczenie, dlatego jest to tez obowiązkowy rytuał wigilijny.

Z innych ciekawostek kulturowych trzeba wspomnieć także tango. Finowie mają delikatnie mówiąc fioła na punkcie tanga i jeśli chcesz to zobaczyć na własne oczy, musisz odwiedzić Seinäjoki, gdzie odbywa się co roku Festiwal Tanga (Tangomarkkinat), na którym między innymi wybierany jest król i królowa tanga. Tango tak mocno zakorzeniło się w fińskiej kulturze, że można mówić
o specyficznym gatunku tanga – fińskim tangu. Szczególnie dla starszej części Finów jest to ulubiona muzyka i forma rozrywki.

Kuchnia– Jedzenie fińskie odzwierciedla fińską mentalność – proste i skromne, wykorzystujące dary natury (ryby i grzyby na przykład). Je tu się sporo chleba – do wszystkiego – nawet do drugiego dania. Zupy – takie jakie znamy w Polsce, jako pierwsze danie – raczej nie istnieją. Jeśli zupa to gęsta i stanowiąca danie samo w sobie. Finowie jedzą sporo ziemniaków, mięsa i ryb, i pija niezliczone litry mleka. Mają też smaczne słodkie bułeczki cynamonowe (pulla). Każdy Fin ma fioła na punkcie pieczonych kiełbasek, które z kiełbaskami jakie znamy
w Polsce maja mało wspólnego – przypominają raczej grube parówki. Taka kiełbaska (makkara) to obowiązkowa przekąska po saunie czy na pikniku. Finowie piją też ogromne ilości kawy, która jest delikatnie mówiąc – niesmaczna. Z jedzenia typowo fińskiego – koniecznie trzeba spróbować mięsa renifera, łosia i ryb – łososia i małych rybek zwanych tu muikku, najlepsze smażone w oleju. Godny polecenia jest też ser czy też chleb – po fińsku nazywa się to juustoleipä – czyli chleb serowy – wyśmienity z dżemem.

Święta– Oprócz Bożego Narodzenia, które jest tu świętem bardzo rodzinnym (głównym daniem wigilijnym jest ogromna pieczona szynka), oraz Wielkanocy, typowo fińskie święta to z pewnością – Juhannus (wolny dzień od pracy), czyli Noc Świętojańska – najdłuższy dzień w roku. Obchodzi się ten dzień bardzo hucznie (czytaj: święto mocno zakrapiane). Tradycją jest palenie dużych ognisk, no i obowiązkowa sauna.

Ponadto Święto Niepodległości, obchodzone 6 grudnia jest dla Finów bardzo ważne. W zamku prezydenckim odbywa się wtedy wielki bal. Śledzenie go na żywo w telewizji jest główną rozrywką zwykłych (tzn. nie zaproszonych na prezydencki bal) ludzi w tym dniu.

Obchodzi się też Vappu, czyli nasze święto pracy – 1 maja. Niestety większość świąt wiążących się z dniami wolnymi od pracy, równa się ze spożywaniem ogromnych ilości alkoholu.

Oczywiście obchodzi sie także Nowy Rok, ale taniec nie jest ważnym elementem świętowania i będąc tego wieczoru w Finlandii nie możemy spodziewać się, że ktoś zaprosi nas na bal.